Rita Jansen heeft inmiddels een ruime ervaring in diverse vrijwilligersfuncties in Lelystad. Voor Welzijn Lelystad doet zij de planning voor de projecten De Opstap en Automaatje. In het eerste geval regelt zij de ritten met De Opstap: welke chauffeur is wanneer beschikbaar, welke Lelystedelingen hebben behoefte aan een rit en waar gaat die naar toe? Dat allemaal op elkaar aan laten sluiten is precisiewerk.  

Voor Automaatje regelt zij de matches tussen mensen die een bepaalde rit nodig hebben voor een bepaald doel en automobilisten die hun auto en zichzelf als chauffeur beschikbaar stellen. Maar Rita is, om maar eens iets heel anders te noemen, ook regelmatig in de natuur te vinden, als vrijwilliger bij Staatsbosbeheer, achter de balie van het bezoekerscentrum van de Oostvaardersplassen aan de Kitsweg. En ze neemt ook regelmatig zelf plaats achter het stuur van De Opstapbus.  

Niet thuis gaan zitten
Voor Rita begon het vrijwilligerswerk voor De Opstapbus en Automaatje toen zij haar baan kwijtraakte. ‘Door mijn gezondheid was ik niet meer in staat mijn werk te doen, maar ik wilde ook niet thuis gaan zitten. Ik wilde re-integreren, aan de slag zijn, het liefst met mensen.’ Via de thuisondersteuning van Welzijn Lelystad kwam zij met deze projecten in aanraking. Tot groot genoegen. ‘Het is echt ontzettend leuk, ik heb het enorm naar mijn zin. We hebben een leuk team: van chauffeurs, mensen bij de receptie en op de planning. Je bent ook gewoon een volwaardige collega binnen het team, ook als vrijwilliger.’ 

Mensen helpen
‘En het is erg leuk mensen te kunnen helpen. De mensen zijn echt dankbaar als blijkt dat het ritje naar het ziekenhuis geen probleem is of als ze via Automaatje een bezoek kunnen brengen aan hun geboortestad. Als chauffeur van De Opstap heb ik elke week een meneer van 90 die gaat zwemmen in De Koploper. Je brengt hem er heen. Als hij klaar is neemt hij daar nog vaak een kopje koffie met een saucijzenbroodje en daarna halen we hem weer op en brengen we hem naar huis. Hij is daar hartstikke blij mee en voor ons is dat daarom ook leuk.’ 

Ja, er zijn ook wel eens wat minder enthousiaste mensen, als een bepaalde rit niet lukt of er geen match is. ‘Een enkele keer wordt iemand dan boos of begint te huilen. Ik vind dat heel vervelend, dat is wel het moeilijkste van dit werk. Maar meestal zijn de mensen blij en dankbaar.’ 

Het is voor die mensen belangrijk werk dat Rita doet. En de leuke gesprekken aan de telefoon en tijdens de ritten zijn onbetaalbaar. ‘Het zijn veelal oudere mensen die gebruik maken van deze diensten, maar je kunt zoveel leren van hen. Ze hebben vaak mooie verhalen. Dit werk heeft me veel gebracht. Ik heb mijn vorige baan niet op een fijne manier afgesloten, daar heb ik best wel een klap van gehad. Maar hier kun je jezelf zijn en word je gewaardeerd om wie je bent en wat je doet. Ik ga ook fluitend naar mijn werk. Ja, ik zeg ook gewoon dat ik naar mijn werk ga, niet naar mijn vrijwilligersbaan.’ 

Gewoon doen!
Kortom: als Rita één advies heeft voor mensen die twijfelen over vrijwilligerswerk: ‘Gewoon doen! Probeer het. Durf. En durf ook fouten te maken. Dat kan gebeuren, daar leer je van. Hier is me geleerd: je doet het niet fout, je doet het anders…’